Hz.Resulullahın Sahabeleri şöyle buyurmuşlardır;
Biz,birinin nesibinin bozuk olup olmadığını (PİÇ OLUP
OLMADIĞINI)
Öğrenmek için onun ehli beyte ve hz. Aliye karşı sözlerine bakardık.
Yezidin orduları medine-i münevvereyi muhasara ettiler. Medine halkı uzun süre direndi ve nihayetinde yezidin hrıstiyan,ermeni,arap ve rum askerlerinden oluşan yağmacı tecavüzcü ordusu Medineye girdiler. Yağmalamadıkları ev tecavüz etmedikleri kadın ve kız kalmadı.
Bu vahşet sırasında 700 veya 800’e yakın Peygamber ashabından sahabi şehid edildiler.
Büyük bir felaket yaşandı mescid-i Nebevide üç gün namaz kılınamadı
ve Yezidin askerleri Peygamberin Mübarek Kabri Şeriflerine atlarını bağladılar.
Aradan bir yıl geçti bunun üzerinde babası meçhul çocuklar dünyaya geldiler.
Bu çocuklar büyüdüler ve bunların zina mahsulu çocuk olup olmadığını anlamak için onları konuşturuyorduk.
Eğer çocuklar Hz.Peygamber ve Ehl-i Beyti Hakkında saygısızca konuşursa biz anlıyorduk ki bu çocuk PİÇTİR.”
Şimdi mesele anlaşıldı mı?
Günümüzde’de Resulullah ve onun evlatları olan seyyid ve şeriflerin aleyhinde konuşanlar,onları sevmeyenler YEZİDİN Ordusunun tecavüzünden kalan veled-i zinadan olanlardandır.
Annesi veya ninesi duruyorsa sorun gerçeği öğrenmiş olursunuz.
Çünkü bizim memlekette Kurtuluş savaşı süresince işgal altında kaldı.
Ülkemizde Hz.Peygamber ve onun ehli beyti hakkinda ileri geri konuşanları bilinki onlar veledi zina mahsuludürler…
KAYNAKLAR:
Dârimî, Feraiz 37
Buhârî Meġāzî 12.
Müslim Müsâḳāt 21.
İbn Sa‘d, eṭ Ṭabaḳāt (nşr. M.Abdülkādir Atâ), Beyrut 1410/1990, IV,138, 212; V, 49-52, 130-131,135, 197, 210-214, 267.
Zübeyrî,Nesebü Ḳureyş, S.88 127, 215, 222, 272, 366, 371-373, 384, 436.
Halîfe b. Hayyât, et-Târîḫ (Zekkâr)
S.181-192.
Zübeyr b. Bekkâr, Aḫbârü’l-muvaffaḳıyyât,Bağdad 1972,S. 70.El İmame ves-siyase
I,177-188.
Belâzürî, Ensâb, IV/1,S.145, 319-335, 442.Dinaveri
El-Aḫbârü’ṭ-ṭıvâl,
S.262-267.
Ya‘kūbî,Târîḫ,
II,250-251.
Fesevî, El-Maʿrife Ve’t-târîḫ,III, 423-428.
Taberî, Târîḫ (Ebü’l-Fazl) III,355; V, 482-495.
İbn Abdürabbih, el-ʿİḳdü’l-ferîd,III,95; IV, 121; V, 137-139.
Ebü’l-Arab, Kitâbü’l-Miḥan nşr. Yahyâ Vâhid El-Cübûrî),Beyrut 1988, S.159-183.